In de tentoonstelling van studenten van de Rietveld Academie in de Oude Kerk in Amsterdam, staat onder andere een weefgetouw van Amelia Adysaputra en Yuri An (zie afb.). De draden lopen helemaal tot aan de nok van de kerk door. Of lopen van de nok van de kerk tot aan de installatie, – het is maar hoe je het bekijkt: de blikrichting omhoog, naar de hemel, of de blikrichting naar beneden, naar de aarde. Of misschien ook wel heen én weer, als een Jacobsladder. Wie zal het zeggen.
De kunstenaars zelf leggen een verband met zowel netten van vissers die worden geboet als gebeden voor een behouden thuiskomst die oprijzen. In de context van de kerk, pal bij het hoogkoor met de modelscheepjes, een mooie ‘insteek’.
Je kunt door de draden heen kijken, als een web dat is gespannen over het mooie doorzicht dat deze beuk van de kerk biedt. Mogen we er ook de draden in zien die we over de kernwoorden van de Bijbel heen spannen? Door de eeuwen heen. Soms zó, dat de haren je ten berge rijzen, omdat het zicht op de woorden zelf is zoekgeraakt.
Wat opvalt, is dat één draad is los gezongen van de andere, als een stem uit een koor die zich even losmaakt uit het geheel. Zou dat die ene NAAM zijn, die hier, tussen de kunst die is opgesteld, elke zondag wordt aangeroepen? In woord en op verhoogde toon. Of ben ik dat zelf, die een gebed uitspreekt? Wie zal het zeggen.
Constant Companion: werk van studenten van de Rietveld Academie, t/m 6 april 2014 te zien in de Oude Kerk, Amsterdam. Afsluitende dienst op 6 april met ds. Marcel Barnard.
