‘Aristoteles’ kleindochter’

De Amerikaanse filosoof Martha Nussbaum (1947) krijgt de Spinozalens 2022. Zij geldt als een van de belangrijkste denkers van deze tijd en reflecteert op – volgens het juryrapport – thema’s als ‘gezondheid, risico en samenleving’. Maar ook op de rol van literatuur en muziek. In 2004 vroeg de programmacommissie van de Nederlandse Vereniging van Muziekbibliotheken, Muziekarchieven en Muziekdocumentatie (NVMB) aan Jan Flameling, een kenner van haar werk, om een inleiding op juist dit thema te geven; ‘Denk aan muziek’ heette de studiedag over muziek en filosofie. In deze blog weef ik de aantekeningen die ik toen maakte door de aankondiging van een serie masterclasses over haar werk door Jan Flameling bij de Internationale School voor Wijsbegeerte (ISVW) in oktober 2021-februari 2022. Alles t.g.v. de toekenning van de Spinozalens 2022 aan Martha Nussbaum.

Flameling plaatste tijdens genoemde studiedag het boek Oplevingen van het denken. Over de menselijke emoties van Martha Nussbaum binnen het kader van haar gehele filosofische werk, met nadruk op de rol die kunst daarbinnen speelt. Met name muziek.
Eerst een algemene karakteristiek. Flameling omschreef haar denken als een oproep tot medemenselijkheid, waarbij ze teruggaat tot de filosofie van Aristoteles. De mens is een gemeenschapswezen, die verantwoordelijk is voor de ander. Dat laatste uit zich bij Nussbaum in de nadruk op politiek handelen. Scholing en ontwikkelingssamenwerking zijn daarbij speerpunten (NVMB).

‘Het werk van Nussbaum laat zich lezen als een oproep om samen te zorgen voor een rechtvaardige en menswaardige samenleving waarin iedereen de kans krijgt zijn vermogens (capabilities) volledig te ontwikkelen. Nussbaum staat bekend om haar bijzondere aandacht voor de rol van emoties, verhalen en verbeelding in onze morele oordeelsvorming. (…) Nussbaum is een groot kenner van de tragedieschrijvers en filosofen uit de Griekse oudheid. Met name Sophocles’ Antigone en Aristoteles’ Ethica Nicomachea’ (ISVW).

Zoals uit de ondertitel van het hiervoor genoemde boek blijkt, benadrukt Nussbaum de rol van emoties bij het morele handelen. Zij zijn van grote betekenis voor de manier waarop we ons voelen. Wat muziek betreft, vraagt zij zich af welke elementen daarbinnen emotionele reacties aan de luisteraar ontlokken.
Daar is in de eerste plaats de vorm van de muziek die verwijst naar algemeenheden in het leven, die je om kunt buigen naar concrete situaties in je eigen leven. Als voorbeeld neemt ze in haar boek de Tweede symfonie van Gustav Mahler. Flameling paste dit op zijn eigen belevingswereld toe, en zei dat hij hierbij associaties had met lieflijkheid en grilligheid (NVMB).

‘De hellenistische filosofen stelden zichzelf voor als geneesheren van de geest. Volgens de stoïcijnen, de scepticisten en epicuristen is filosofie geen abstracte wetenschap maar juist een uiterst praktische therapie om te kunnen komen tot levenskunst of geluk’ (ISVW).

Nussbaum gaat een stap verder, en stelt dat muziek niet alleen het gevoel aanspreekt, maar ook de ratio aan het werk zet en uiteindelijk op die manier ook de ontwikkeling van een persoon binnen de samenleving (NVMB).

‘Volgens Nussbaum zijn literaire teksten belangrijk voor de ontwikkeling van ons empathisch en kritisch vermogen, vermogens die onmisbaar zijn voor wereldburgerschap. Literatuur spreekt namelijk onze emoties en verbeeldingskracht aan’ (ISVW). Dat geldt dus ook voor muziek, zoals we in november 2004 tijdens een studiedag van de NVMB aan de hand van Jan Flameling zagen.

https://isvw.nl/activiteit/nussbaum/

Koppen snellen

Jan PronkDagblad Trouw had het voorgedaan, hoe je boeken op elkaar legt, dan de rugtitels leest en tot een bepaalde samenhang komt. Ik doe het na. Met de krantenkoppen van 30 mei.
‘Weinigen zullen Jan Pronk volgen’, lees ik op pagina 11. Want, luidt de sub-kop, ‘hij staat voor oud-links. Daarin herkennen jongeren zich niet.’

 

Oud-links staat, begrijp ik, voor twijfels met betrekking tot het beeld ten aanzien van ‘de strafbaarstelling van illegaliteit en de bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking.’ Waar oud-links ook voor staat, wordt duidelijk uit een ander stukje, op pagina 6.
Daarin gaat het over een akkoord tussen ouderenbonden en jongeren (!) over de pensioenen. Het draait om solidariteit. Een woord waarin sommige jongeren (en de vakbeweging) zich blijkbaar, in tegenstelling tot de nieuw-linkse politiek, zich nog steeds herkennen.

‘Het grote bagatelliseren kon meteen weer beginnen’, meent Elma Drayer op pagina 25. Weliswaar over iets anders, maar het past duidelijk bij de reacties van partijprominenten op het vertrek van Jan Pronk. Ik was hem al voorgegaan. Maar ik ben dan ook niet jong meer …

Ik heb getwijfeld, dat wel. En dan sta je volgens René Gude, Dichter des Vaderlands in de Verdieping, even stil. ‘Het oude is niet meer, en het nieuwe is nog niet.’ Laten we aan dat laatste gaan werken. Oud en jong samen, binnen en buiten de partij die eens de onze was. En misschien ooit weer worden zal?