De maan doet haar weerschijn lichten op een kalme zee. Dat is ook wel eens anders, als migranten haar bevaren, op goed geluk op zoek naar een beter leven in Europa of het Midden-Oosten. Een wilde zee, die mensen opslokt, onder het oog van diezelfde maan. Sterren zijn op deze foto niet te zien, of het moeten de displays van de mobiele telefoons zijn. Als sterrenwichelaars proberen de Afrikaanse migranten aan de kust van Djibouti een signaal uit de lucht van Somalië te plukken. Zodat ze hun familie kunnen bereiken. Hoopvol houden ze hun toestel hoog in de lucht.

Dát hebben deze mensen, die John Stanmeyer voor National Gegraphic op de foto zette, gemeen met iedereen op de wereld: hoop. Daarom is deze foto, waarmee Stanmeyer de World Press Photo 2014 won, zo prachtig gelaagd: een rustige zee, terwijl we weten dat zij ook ruig kan zijn. Migranten op de grens van water en land, hemel en aarde. Mensen als u en ik die hopen op een betere wereld, op contact ook. Op een stem van thuis. Een zachte stem misschien. Als de trompet van de hoop in Beethovens Fidelio, die van achter het toneel komt. En weerklinkt als een voorafschaduwing van een betere wereld.

De World Press Photo’s van 2014 zijn vanaf 18 april te zien in de Nieuwe Kerk in Amsterdam.