Hij was onze overbuurman in de tijd dat we in Amsterdam-Buitenveldert woonden. En in zijn laatste levensjaren zaten we in de Oude Kerk naast elkaar. Op een bankje in de zon op het plein te bomen voor de deuren opengingen, en in de kerk zelf. Hij wachtte op me als ‘onze’ plekjes bezet waren: Waar zullen we nu gaan zitten, hier maar?
Wat hij in de tussentijd deed, heb ik uit de tweede hand. Van oud-collegae die ook in de kerk kwamen, uit de extra Nieuwsbrief van de predikant. Hij werkte bij het Paedologisch Instituut aan de Vossiusstraat, waar hij uiteindelijk directeur werd. Hij woonde later in Nieuwkoop en kwam, na de dood van zijn vrouw, Ineke Brouwer, weer terug naar Amsterdam, waar hij ongeveer in dezelfde tijd als ik de diensten in de Oude Kerk begon te bezoeken.
Waar we het over hadden? Een enkele keer over de liturgie in de kerk, waar we allebei wat moeite mee hadden gekregen. Ik moest het volgens hem niet bij een vragenderwijs gestelde blog op de website laten en dat heb ik geweten. Over de tentoonstellingen in de kerk, waar hij in tegenstelling tot ik vaak niet bij kon. Dat liet ik maar zo. Maar meestal hadden we het over boeken die hij had gelezen, en waarvan hij de titel op een papiertje zette. Over de nieuwste van Jannie Regnerus, Nachtschrijver, waarvan ik tot dan toe alleen Het lam had gelezen. Korte tijd later heette het dan: ‘Heb je ’t nu nóg niet gelezen?’ Niet dat hij haast had, alsof dat er iets op zijn hielen zat, maar hij wilde er gewoon over praten. Want dat deed hij graag, dat snapte ik wel.
Altijd sleepte hij met een bruine rugtas vol boeken, die hij uitleende of geleend had. Ook naar een HOVO-cursus, waarvan hij er tot een week voor zijn dood maar liefst twee tegelijk volgde. Een ging over joodse kunst door een docent die wij allebei hogelijk waardeerden, Diklah Zohar. Na afloop troffen we elkaar een paar keer. In de tram terug, hij naar huis en ik naar het station, had hij het erover dat hij last had van zijn been. En druk had hij het eigenlijk ook. Een keer stelde hij voor dat ik uitstapte om een kopje thee bij hem te drinken. Of eigenlijk, en liever: laten we ’t een andere keer doen. ‘Ik mail je wel.’ En dat deed hij: ‘Ik heb me wat verslikt in al die data en „drukte”! Als je in de buurt komt wanneer dan ook, bel of mail me en we kunnen gezellig op een goed ogenblik onze thee of koffie drinken. Tot ziens.’
Dat laatste is er helaas niet meer van gekomen. Op 81-jarige leeftijd is hij overleden. Maar dat boek van Regnerus: dat ga ik zo gauw mogelijk lezen. Zijn nagedachtenis zij tot zegen.
Op zaterdag 16 december wordt afscheid van Hans Heiner genomen in een avondwake in de Oude Kerk m.m.v. de Sweelinckcantorij. De dienst begint om 19.30 uur, de kerk is vanaf 19.00 uur open. Na de dienst is er gelegenheid de familie te condoleren.
De foto bovenaan is afkomstig van de portfolio op de website https://regelneven.com/project/hans-heiner-80-jaar/