Ik kom uit een krantengeslacht; mijn vader en moeder werkten allebei bij het toenmalige Algemeen Handelsblad, mijn vader nog korte tijd bij NRC Handelsblad. De liefde voor ‘de krant’ is mij met de paplepel ingegoten. Tot op de dag van vandaag. Ik kan hem niet missen, de krant, geen dag.

Daar wringt de schoen. Want na een geweldige bezorger, die jaar in jaar uit de krant, weer of geen weer, door mijn brievenbus duwde, heeft ons flatgebouw er nu een getroffen die ofwel de krant er uitnodigend uit laat steken, ofwel in het weekend veel te laat bezorgt, ofwel een paar keer per week helemaal maar niet bezorgt.
[Inmiddels heb ik begrepen dat die late bezorging op zaterdag komt, omdat de bezorger op zaterdag meerdere wijken moet lopen bij gebrek aan bezorgers op die dag].

Hardnekkig blijf ik contact zoeken met de krant – door het invullen van een formulier op hun website, door het sturen van een e-mail. De toegezegde verandering (‘Wij doen ons uiterste best om de bezorging zo snel mogelijk weer in orde te krijgen’) heeft tot op heden helaas geen durend effect gehad. En natuurlijk is er die obligate verwijzing naar het feit of ik wel weet dat ik ‘de krant ook digitaal kan lezen op PC, smartphone en tablet?’

Dat heb ik nu noodgedwongen al enkele keren gedaan. En beviel het? Nee. Niet omdat ik er een afkeer tegen heb, maar omdat het, zoals ik nu heb gemerkt, een verschil van lezen inhoudt.
De krant lees ik meestal ’s ochtends na het ontbijt. Gewoon thuis, op de bank met een kop koffie, of – als ik weg ben – in de trein. In alle rust, aandachtig en geconcentreerd. Een beetje zoals je wandelt of kuiert: kijken, reflecteren. En in geval van de krant ook veel uitknippend en achterin boeken bewarend. Veel daarvan puilen dan ook uit.
De krant op mijn smartphone lezen, is zoiets als doelgericht lopen. Niet rondkijkend, niet reflecterend, niets bewarend. Misschien op z’n tijd wel eens lachend om de humor van mijn ochtendkrant, die in tegenstelling tot een andere krant die wel eens zuur is, gewoon leuk is. Zoals over die vos die met zijn kop vastzat in een zak Bugles, ‘smaak nacho cheese’ vermeldde men in het bericht erbij …

Dit bevestigt overigens de onderzoeken die aantonen dat het lezen op papier meer indruk op ons maakt dan digitaal lezen of leren. Vooral complexere informatie lezen gaat beter van een geprinte versie dan van een digitale. En daarvoor lees ik vooral de krant: voor de achtergrondinformatie bij het nieuws, voor de verdieping. Dat heeft niets met leeftijd te maken, tonen die onderzoeken overigens ook aan. Onderzoeken uit Zweden en Noorwegen, van mensen als Wastlund en Mangen.
Natuurlijk: de e-readers hebben sinds die onderzoeken een razendsnelle ontwikkeling doorgemaakt. Maar de krant schijn je dan weer beter op een tablet te kunnen lezen.

Vooralsnog houdt ik het er maar op dat de advertentie die ik in mijn (papieren) krant van vandaag las (‘Krantenbezorgers gezocht!’) de oplossing betekent. Dat zou fijn zijn, want inmiddels hebben ettelijke flatbewoners hun abonnement al opgezegd. En zijn waarschijnlijk niet op een andere krant overgestapt. Want die worden allemaal bezorgd door Persgroep Nederland. Klaar ben je, als kind uit een krantengeslacht!