Ze verschijnen op dezelfde dag: De Groene Amsterdammer (6/12/12) en Kerk & Israël Onderweg (december 2012). En ze gaan met elkaar in gesprek: een artikel in de rubriek ‘Kijken’ van Rudi Fuchs en een artikel van Abdulwahid van Bommel over Jezus in de Koran.

Fuchs beschrijft een werk van de kunstenaar Eli Content: The Creation of Man: ‘geschilderd op doorschijnend krantenpapier hangt en zweeft het beeld in een getemperd licht – alsof de dageraad aanbreekt en zacht begint te stralen.’

Het iets gekreukelde papier, waar het licht van buiten doorheen valt, doet Fuchs denken aan een dun geweven, zijden voorhang. En door zijn woorden zie ik weer het prachtig geborduurde gordijn van de Turkse kunstenares Füsun Onur (Neue Galerie) in de dOCUMENTA(13) voor me: Dance of the Crows. 

En ik lees verder wat Van Bommel schrijft en wat net dat stapje verder gaat waardoor je het werk van Content en Onur zo bijzonder wordt: ‘Deze weerschijn van het goddelijk licht in het hart en de ziel van de mens wordt in de taal van de islamitische mystiek tadjalli genoemd: de manifestatie van goddelijke schoonheid en majesteit in en door mensen.’

In dat licht, letterlijk en figuurlijk, vallen joodse, christelijke en islamitische verbeelding samen.